Δυστυχώς, στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, όλο και περισσότερες οικογένειες διαλύονται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αλυσιδωτά προβλήματα. Το οικογενειακό δίκαιο αποτελεί ένα «γερασμένο» δίκαιο, το οποίο δεν έχει τροποποιηθεί ουσιαστικά από το 1990 όταν και δημιουργήθηκε και εξυπηρετούσε τις ανάγκες μιας άλλης κοινωνίας.
Η ανάγκη εκσυγχρονισμού του οικογενειακού δικαίου είναι επιτακτική, καθώς τα παιδιά των διαλυμένων οικογενειών αποτελούν τους ενήλικες του αύριο, τα οποία αν δεν προσεχθούν κατά την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, ούτως ώστε να δημιουργηθούν υγιείς άνθρωποι, το αποτέλεσμα θα είναι τρομακτικό στα επόμενα χρόνια.
Τα κυριότερα προβλήματα, τα οποία προκύπτουν από έναν χωρισμό, είναι ποιος από τους γονείς θα έχει τη φύλαξη και φροντίδα των ανήλικων τέκνων και η εξασφάλιση του δικαιώματος επικοινωνίας του γονέα που δεν θα διαμένουν μαζί του τα ανήλικα τέκνα. Αποτελεί γάγγραινα στη σημερινή κοινωνία η γονική αποξένωση και η απομάκρυνση των τέκνων από τον έναν γονέα. Ως έχει σήμερα η κατάσταση, ο γονέας ο οποίος θέλει να απομακρύνει τον άλλο γονέα από τα τέκνα του, χρησιμοποιεί τις διαδικασίες προς όφελός του, με αποτέλεσμα να επέρχεται η αποξένωση μεταξύ γονέα και τέκνου και στο τέλος, γονέας και τέκνο να μην έχουν κανένα σημείο επαφής.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα, αποτελεί η διατροφή του ανήλικου και η συνεισφορά που θα πρέπει να έχει ο κάθε γονέας για τη συντήρηση και εκπαίδευση του ανήλικου τέκνου του. Το θέμα αυτό τυγχάνει αχρείαστης καθυστέρησης και αυτό προκύπτει από το υπάρχον σύστημα και το πώς αυτό τυγχάνει εκμετάλλευσης από τον γονέα που θέλει να αποφύγει τις ευθύνες του.
Είναι επιτακτική η ανάγκη εκσυγχρονισμού του Οικογενειακού Δικαίου και του όλου πλέγματος που το αποτελεί, καθώς δεν έχει να κάνει με άψυχα αντικείμενα, αλλά με ψυχές που χρήζουν του κατάλληλου χειρισμού για να εξέλθουν αυτής της ψυχοφθόρας διαδικασίας με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Ειδικότερα, κατά πρώτο θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ο θεσμός της διαμεσολάβησης σε θέματα οικογενειακού δικαίου, ένας θεσμός ο οποίος έχει εφαρμοστεί στις προηγμένες κοινωνίες με εξαιρετικά αποτελέσματα. Κατά δεύτερο, να θεσμοθετηθεί ο οικογενειακός σύμβουλος και να επιβάλλεται από το Δικαστήριο στις περιπτώσεις εκείνες που χρήζουν βοήθειας. Κατά τρίτο, να ενισχυθούν οι υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας του κράτους με εξειδικευμένο προσωπικό και /ή να υπάρξει μεγαλύτερη υποστήριξη στους υπάρχοντες κοινωνικούς λειτουργούς για να μπορούν να επιτελούν το κοινωνικό τους έργο κάτω από καλύτερες συνθήκες. Τέταρτο, να εκσυγχρονιστεί η νομοθεσία και να παρέχει στο δικαστήριο μεγαλύτερη ευχέρεια χειρισμού των θεμάτων, ούτως ώστε να επιταχυνθεί η απονομή της δικαιοσύνης. Τέλος, η εκπαίδευση και η συνεχής επιμόρφωση των δικαστικών λειτουργών και όλων των παραγόντων που αποτελούν το οικοδόμημα του Οικογενειακού Δικαίου.
Όλα τα πιο πάνω προϋποθέτουν κόστος για το κράτος, το οποίο όμως είναι ασήμαντο μπροστά στο έργο που θα επιτελεστεί, καθώς η συγκρότηση υγειών ανθρώπων μετά από έναν χωρισμό θα έχει πολλαπλά οφέλη στην κοινωνία και το όποιο κόστος θα αποσβεστεί.
Δικηγόρος, διαμεσολαβητής
Κυριάκος Ορφανίδης
